Улогата на Јосиф Ковачев во македонската просветна традиција
Abstract
Македонската просветна традиција има свои длабоки корени уште од времето на светото дело на браќата Кирил и Методиј и на нивните ученици и продолжувачи на светата мисија Климент и Наум Охридски. Македонската просветна традиција се развивала во зависност од културно- цивилизацискиот развој, од општествено, политичките и економските услови. Притоа учесниците во оваа света мисија секогаш се движеле по патеката на своите претходници, на своите учители. Како што светите Кирил и Методиј ја создале азбуката, со цел описменување на народот, како што светите Климент и Наум го пренесувале своето знаење на народот, така и во средновековниот период книжевноста била создавана и чувана во книжевните центри. „Книжевниот центар е пореална појмовна синтагма за местото каде што се одвивал книжевно-творечкиот процес и каде што се негувала и чувала ракописната книга.References
Битовски Крсте, Континуитетот на македонските национално- ослободителни борби во XIX и почетокот на XX век, ИНИ, Скопје, 1998.
Кантарџиев Ристо, Македонското преродбенско училиште, НИО „Студентски збор“, Скопје, 1985.
Миронска-Христовска Валентина, Просветителството во Македонија, ИМЛ, Скопје, 2005.
Периодическо списание на Българското книжовно дружество, кн. LVIII, (58), (от год. XI, кн. 4), София, 1899.
Поп-Атанасов Ѓорѓи, Велев Илија, Јакимовска-Тошиќ Маја, Скрипторските центри во средновековна Македонија, ИМЛ, Скопје, 1997.
Радев Иван, Радев Радослав, Налбантова Елена, Петков Ст. Петко, История и култура на България в дати възраждане, Велико Трново 1997.
Тоциновски Васил, Предвесници, Академски печат, Скопје, 2010.
Трајановски, Александар, Црковно-училишните општини во Македонија, ИНИ, Скопје, 1988.
Трајановски, Александа, „Основањето на првата црковно-училишна библиотека во Велес во 1832 г.“, стр. 50, IV Научен собир – Библиотекарството во Велес и Велешко, Титов Велес, 1991.
Шопенхауер, Артур, Етика, Култура, Скопје, 1998.
