Просветата во Штип и Штипско, како и во цела Македонија, во текот на XIX век поминала преку повеќе развојни фази, во зависност од типот, видот и степенот на училиштето. Најнапред просветата се одвивала преку т.н. старовремска школа. Основните карактеристики на старовремската школа, поточно нејзината физиономија и педагошко-наставна содржина биле следниве: училиштата немале ниту закони ниту правилници, работеле според установената традиција. Училишта отворале манастирите и црквите и некои приватни даскали и граѓанството. Во училиштата се изучувале: азбука, буквар, наусница, псалтир, светче, пишување, сметање, пеење и морално воспитување. Прибор за пишување биле плоча, хартија и плајвес. Старовремските даскали биле народни. Спогодувањето на даскалот станувало преку пазарлак меѓу даскалот и црковните муктари. Освен плата, даскалот добивал бесплатен стан и храна во манастирот или училиштето.
