The European Allies of Troy and the liminal zones of identity in Archaic and Classical Greece

Ljuben Tevdovski — 2024-02-13

Илијадата и раната класична литература поврзана со или надоградувана врз наративите на Тројанската војна претставувале инспирација за конструирање, реконструирање и рекогностицирање на идентитетите во античка Грција, античкиот Медитеран и ширум светот со милениуми.

Речиси сите значајни истражувања на класичната епоха во модерноста започнувале со оваа уникатна митско-епска конфронтација. За нејзиното датирање, структура и содржија се дебатирало долго, а веројатно уште долго ќе се анализира. Сепак, истражувачите се во огромно мгозинство сигурно во едно нешто. Илијадата ни открива важни елементи на историското, етнолошкото, религиозното, културното и материјалното наследство врз кое се создавал класичниот свет, најмалку еден век пред за него да чуеме низ призмата на таткото на историјата Херодот.

Класицистичката и евроцентрична научна традиција неретко го форматирала стереотипно ова дело, во рамките на епохалниот, „повторлив“ и „неизбежен“ судир помеѓу Истокот и Западот, или помеѓу митските предци на Европјаните, Грците, и варварските народи на Ориентот. Сепак, ова значајно дело крие во себе многу покомплексен мозаик од елементи на религиозното, културното, материјалното и идентитетското, од она што неретко било употребено или злоупотребено за потребите на модерните идентитети и себелегитимирање.

Во рамките на современите научни парадигми за повеќеслојната, трансформативна и неретко латентна природа на идентитетите, во антиката и сегашноста, наративите на Илијадата ги надминуваат стереотипите на деветнаесетвековната Источно-западна дихотомија, говорејќи ни за процеси на постојано преосмислување и преосознавање. Токму по ваква патека трга и овој труд. Анализирајќи ги европските сојузници на Троја, тој суштински ја дисторзира традиционално вертикализираната оска на оваа митологизирана конфронтација. Спротивно од традиционалниот пристап, анализите на овој труд преку европските сојузници на Троја, како и нивните идентитетски латентни соседи, прават суштинска реконструкција на изградбата на идентитетите во архајската и класичната епоха.

Трудот исцртува нови или преоткриени физички, геополитички, религиозни, културни и пред се идентитетски граници на античкиот свет, кои се флексибилни, меѓусебно поврзани во постојан дијалог и постојано преосмислувани за потребите на локалните и регионалните елити.

Најпосле, преку современите теории за идентитетите и културните трансформации, тој исцртува нови комплексни линии на географските и идеолошките зони на лиминалноста на идентитетите на архајскиот и класичниот свет.

Клучни зборови:

Илијада, сојузници на Троја, класична Грција, лиминалност, идентитети.

Propigneum – Praefurnia and Furnia in Roman, Late-Antique and Medieval Baths in Macedonia

Trajce Nacev — 2024-02-13

Пропигнејум – префурниум (praefurnium), преставуваат помошни простории на бањите, во кој се чувало огревното дрво за затоплување. Фурниумите, претставуваат составен дел на хипокаустичниот систем на бањите. Големината и бројот на фурниумите, на една бања зависи од нејзината големина, односно од просторот кој треба да биде загреан. Секогаш се сместени на крајот на објектот во мал простор со правоаголна форма. Во нив се сместени ложиштата за затоплување на водата, хипокаустот и просториите на бањите (калдариум, лаконикум и тепидариум), кој се ложени од пропигнејумот.

Is Georgi the Official Name of Goce Delcev?

Vancho Gjorgjiev — 2024-02-13

This article deals with the issue of the official name of Goce Delchev. In historiography, the name form Георги [Georgi] dominates as a version of his official name; however, a careful scrutiny of various official documents shows that the form Георги [Georgi] is an institutional creation, which moved into historiography by inertia; Delchev, himself, never used the form Георги [Georgi] when signing official documents or other correspondence. Leaving aside the hypocorism Гоце [Gotse] and the pseudonym Ахил [Ahil / Achilles ], as well as the signature Г. Делчев [G. Delchev] out of which the nominal form of his personal name cannot be discerned, we establish that Delchev predominantly used the variant Гйорги [Gjorgi] as his personal name, occasionally the variants Гйоргие [Gjorgie] and Гйорге [Gjorge], but never Георги [Georgi]. Is, then, the form Георги [Georgi] unarguably the official name of Delchev? As no one can convey a personal name more correctly than the bearer himself, we believe that Macedonian historiography ought to use the form Ѓорги [Gjorgi], and not Георги [Georgi] or Ѓорѓи [Gjorgji].

Review of the Institute of History and Archaeology

The European Allies of Troy and the liminal zones of identity in Archaic and Classical Greece

Propigneum – Praefurnia and Furnia in Roman, Late-Antique and Medieval Baths in Macedonia

Is Georgi the Official Name of Goce Delcev?