Големата повелба за народите од 1215 година. Историски развој и нејзиното значење за развојот на уставното право како гранка на правото во Англија и светот

Abstract

Magna Carta Libertatum или големата повелба на народите претставува документ кој е заклучен помеѓу кралот Јован без земја (JohnLockland) и англиските барони, кој прокламира правила кои се дел од англиското право, со кој кралот писмено се обврзува да им гарантира одредени правила и норми на англиските феудалци кои тие веќе ги користеле врз основа на уставните обичаи. Повелбата претставува најстар уставен документ на феудална Англија, но воедно претставува основа на повеќе устави, не само во англиското говорно подрачје, туку и во целиот свет. Иако во најголем дел членовите од Magna Carta денес се укинати,таа претставува документ со огромно значење особено во областа на уставното право.