МИШЕЛ ФУКО НА ПРИМЕР: НОВИОТ АТЕИЗАМ КАКО ДИСКУРС НА МОЌ

Abstract

Трудот е критичка анализа на едно движење наречено Нов атеизам, чиј претставници, меѓудругите, се Кристофер Хученс, Сем Харис, Ричард Докинс и Даниел Денет. Главната хипотеза во овој труд е дека нивните политички импликации дедуцирани од научните пропозиции, во најдобар случај се неконзистентни, а во најлош случај - едноставно погрешни. Дури и уште повеќе, претпоставуваме дека овие импликации не се ништо повеќе од идеолошка алатка на неолиберализмот и западната хегемонија и нивниот импријализам. Оваа алатка особено е насочена против Исламот, третирајќи го исклучиво како фундаменталистички, при тоа поддржувајќи ја бесмислената теза на Хангтинтон за „судирот на цивилизацииите.“ Што е особено загрижувачаки за овој вид атеизам, репрезентиран од Новиот атеизам, е фактот што тој е застапуван од десно ориентираните политики, наместо од левичарите, како што тоа скоро секогаш било случај во историјата. Со тоа, овој вид атеизам станува далеку помилитантен отколку било која друга историска форма на атеизам.

Клучни зборови: Нов атеизам, атеизам, религија, политика, ислам, христијанство, наука марксизам