Ликот на хуманистичкиот наставник
Abstract
Истражувањата на полето на изучувањето на јазикот од психолошка перспектива се појавиле кон крајот на XIX век, но посистематски студии за афективните и личните фактори кои влијаат врз учењето на јазикот започнале во 50-тите години на XX век. Следејќи ги хуманистичките трендови во тој период се појавиле неколку методи на учење како што се методот на тивок пристап (The Silent way), сугестопедија (Suggestopedia), методот на учење на јазикот во заедница (Community Language Learning) и методот на целосен физички одговор – TPR (Total Physical Response). Во центарот на овие методи е ученикот, неговата добросостојба, неговите потреби и интереси, неговата личност. Сите овие методи му приоѓаат на ученикот како целосна личност која треба да се поттикнува за да го достигне својот целосен потенцијал во пријатна и опуштена атмосфера.References
– Arnold, J. (1998). Towards more humanistic English teaching. ELT Journal, 52/3, 235-242.
– Corey, G. (1986). Theory and practice of group counselling and psychotherapy (3rd ed.). Monterey: CA Brooks/Cole.
– Goleman, D. (1995). Emotional Intelligence. New York: Bantam.
– Richards, J. C. & Rodgers, T.S. (2001). Approaches and Methods in Language Teaching. 2nd ed. Cambridge: Cambridge University Press
– Stevick, E. (1990). Humanism in Langugage Teaching. Oxford: Oxford University Press.
– Underhill, A. (1989). Process in Humanistic Education. ELT Journal, 45/4, 250-260.
– Underhill, A. (1999). Facilitation in Language Teaching. In Arnold, J. (ed). Affect in Language Learning. Cambridge: Cambridge University Press.
– William, M. & Burden, B. (1996). Psychology for Language Teachers. Cambridge: Cambridge University Press.
